Κοκτέηλ από φράουλες! Στίχοι: Μενέλαος Γκίκας.

Ελλειπτικός, μεταφορικός, ποιητικός λόγος

Ένα δροσερό απόγευμα κοντά στην πισίνα
παιχνιδίζουν οι σκέψεις και η αύρα των δύο παιδιών
μία ανάλαφρη διάθεση διαχέεται στην πλάση
δύο κοκτέηλ στέκονται στο τραπέζι
Κοιτάζουν ο ένας τον άλλο και συζητούν
είναι συνεπαρμένοι, τους ομορφαίνει το δειλινό
οι φράουλες κρύβουν γλυκύτητα
είναι εκλεπτυσμένη η αίσθηση μεταξύ τους
Ονειρεύονται, επικοινωνούν, αφήνονται
έξυπνες σκέψεις δείχνουν το μέλλον
Υπάρχει κάτι που να μη φεύγει ποτέ;
Τα δύο παιδιά ησυχάζουν και απορούν
θέλουν την αύρα την παντοτινή
ξεδιπλώνουν τα καλοκαιρινά χρώματα
ένα κοκτέηλ από φράουλες
Τα δύο παιδιά χαμογελούν
φεύγουνε οι στιγμές, αγκαλιάζονται
στη σιγαλιά του δειλινού μαγεύεται ο τόπος
νέες σκέψεις, νέες στιγμές, μία καινούρια αύρα
ένα κοκτέηλ χρωμάτων και γεύσεων
ένα ζεστό καλοκαίρι πάντοτε όμορφο
Φεύγουνε οι στιγμές
Υπάρχει κάτι που να μη φεύγει ποτέ;
Στιγμές που φεύγουν, στιγμές που μένουν.